شام غریبانی بود مثل همین شب ها
که سوختم
و خاکسترم را بادهای شام غریبان بر باد داد ....
همان شب این رباعی آمد !
از قاصدک بخوانید :
پشت این ثانیه ها کوه به هم می ریزد
دخترت قافله را باز به هم می ریزد
امشب انگار کناری که خرابه است ، ببین
ماه ، در سایه ی خورشید به هم می ریزد ...
یا علی (ع)
به درد جانسوز رقیه (س) ی حسین (ع)
